Deli

Anlattıklarımı kimseden duyamazsın.
Söylediklerim,
Anlatmak istemeden dudaklarımdan dökülenleri,
Dizelere sığdıramadıklarımı,
Kimse söylemeyecek.
Kalbinin yarısını kimse sana vermeyecek.
"al" diyecek ama emin ol gönülden yapmayacak.
Gözleri belki bakacak,
Ama görmeyecek.
En azından gülerek bakmayacak.
Durup iç çekip,
Kahvesinden bir yudum alıp,
"iyi ki" demeyecek.
Desebile...
Kim bilir...
Belki der.
Belki anlatırlar benim anlattıklarımı,
Belki kendimi kandırıyor,
Aylardır kendi kendime konuşuyorumdur.
Akıllı işi değildir zaten hayal kurmak.
Deliler hayal kurar.
Hayalleri kurar...
Kurdukça inanır,
İnandıkça çoğaltır,
Çoğalttıkça inanır...
Kalbindedir.
Koskoca Ankara kadar hayalin var mı senin?
Peki ya Ankara kadar kelimeleri?
Deliler,
Deliler sevgilim,
En güzel aşkı onlar yaşar.
Asla benim kadar deli olup,
Bunları anlayacak kadar akıllı olamayacaksın.

İki gözünle gördüklerine inanır,
Elinle tutup koklayabildiklerine inanacaksın.
Ama benim anlattıklarımı,
Anlatamadıklarımı böyle değil sevgilim,
Delirirken anlayacaksın....



Sevgiler D.Y.