-BARIŞ-

bugün Barış'ın doğumgünü. 4.8.1986. aramızdan ayrılalı kaç ay oldu saymadım bile. ama çok olmadığı kesin. köşede otururken havadan sudan bile konuşurken hala içimiz acıyorsa...çok olmamış demektir. yıllar geçsede aynı sızıyı duyacağımız için hiç bir zaman çok geçmiş olmayacaktık. tek "keşkem" londradan döndüşüm günlerden biriydi ve acelem vardı dışarı çıkıyordum, bizim koca adam köşedeydi aceleden öpemeden "arıcam seni" diyip koşturdum bi yerlere. bi kerecik bile öpemedim arkadaşımı...ve sonra pazar gününe yaptığımız rakı organizasyonu. çarşambaydı sanırım...bizi bıraktı. arada bir bizi çağırıyor bide arada bir gidiyoruz yanına, ne kadar eğlendirebilirsek işte. anlatıyoruz içimizden belki küfrediyoruz bizi, hayatını bıraktı diye. ne kadar kızsakda hayatı onun kendi ellerinden gitti...bişi yapamadık.

herkesin keyfi yerinde Barış. Ablan,annen ve baban sa...onlar her gün ölüyorlar. inan bana. işlere başladı herkes. Ertuğ bile iş hayatına atıldı :) sabah erken kalkıyormuş. Doğacan geldi dün. Sıla ise...bilmiyorum. zor be kardeşim. keyifler yerinde dediğime bakma. aklımıza geliyorsun arada. ben penceremden baktığımda, bizim salonda o koltukta oturduğumda, oyun kartlarımızı elime aldığımda gözlerim doluyor. "niye" diyorum sonra susuyorum. elimde olmadan....cevabım yok sorum yok...yapmasaydın iyiydi, olsaydın iyiydi. tatile giderdiniz belki. belki köşede yine absolute vanilla içerdik plastik bardaklarda hemde...sonra sen "heeeee" derdin gülerdin :) dişlerin önde önde :) küfrederdin ama ciddi ciddi dinlerdin beni  sonra "ee mutlu musun" derdin.

mutluyum...ama paylaşabilseydim seninle iyiydi be Barış'ım. yattığın yer yer değil, gittiğin yer yer değil. bıraktıklarının acısı öyle böyle değil. sen rahatladın ya...o bize yeter.

mekanın cennet olsun, güzel anneciğin iyi ki doğurmuş senide iyi ki tanımışız seni. aklımıza mıh giibi yazılmış bir dolu anımız kalmış. unutma bizi...doğumgünün kutlu olsun madem öyle...sensiz bir doğumgünü.