Bu aralar "kötü"lük tanımına takmış durumdayım. Aklımda o kadar çok soru var ki...ve bunları Ane Brun Big in Japan dinlerken düşünüyorum:) Neyse... Sizce kötü kim? Yada çok uzun yıllardır "iyi"olduğunu düşündüğünüz birinin aslında "kötü" olduğunu düşünmeye başlarsanız ne olur? Ne hissedersiniz? Belkide bunu düşündüğünüz için siz yani ben kötüyümdür... Kötüye yormuşumdur. Kendini o klasik koruma klkanının arkasına saklamıştır yine belki? Kötü-ymüş gibi yapıyordur, beni düşünüyordur "iyi" olduğu için?Herşey güzel-çirkin ayırımı gibi. Göreceli, bilmediğin bir kuyunun en sonu gibi. İnmeden, görmeden bilemeyebiliyorsun... Kendi hayalgücün ya da eskiden kalma hatıraların yönetiyor işte...
Kötü; bilerek insan kalbi kıran, bilerek canını yakan, zayıf noktalarını bilerek karşısındakine zarar veren, tam o noktalara dokunarak zarar veren hemde.
İyi; İyi... İyidir işte. Anlarsın. Karşılaştığında anlarsın. Kazanacağı tek şey karşıdakinin sevgisi yada ufak bir "teşekkür ederim" idir. Anlarsın, bilirsin.
Bende çok kötü oldum, bende çok kötülük yaptım. Ama hepsini temizledim kendi içimde. Çünkü insanın cennetide cehennemide kendi içindedir. Vicdanın var ise, ki herkesde olmaz, bütün kötülüklerinin bedelini kendi kendine ödeyebilirsin. Onlardan özür dilemezsen bile Tanrı, bizi yaradan güç, seni affeder... Yeter ki pişman ol. Yeter ki vicdanın ile hesaplaş.
Artık "iyi"yim ben. Sadece kendimi düşünmüyorum, bencil düşüncelerimden arındım. Sürekli empati yapıyorum. O soğuk şehirden döndüşümden beri empati yeteneğimi tekrar kazandım. Kalbim yumuşadı, buzlarım eridi. Yolumu tekrar buldum. İnsanları üzmenin ne kadar acı verici bişi olduğunu öğrendim. Kendim yapmış olmasan bile etrafımda gördüm, beni üzenlerin yüzünde, gözlerinde gördüm o cehennemi... Kocaman alevlerini ve kocaman pişmanlıkları. Yeterlidir inanın bana...
En büyük tavsiyem nedir biliyor musunuz? Pişman olmamak adına, karar verirken çok düşünün... Bir laf ederken bir kaç kez düşünün. Ağlayamayanlar biliyorum ben. O ağlayamayanların omuzumda ağladıklarını biliyorum. Yazsam döksem içimi aynı durumda kendi omuzumu başımı koyup ağlayacağım. Onlar bilsin ki, kötülük ettikleri o kalp "iyi" bir kalpti. En iyi niyeti ile yanaştı, en güzel kelimeleriyle yanaştı, herşeye hazırdı, ki herşeye göğüs germişti. Süper kahramanlar hala yaşıyor. Uçmasada, ellerinden alev çıkmasada, arabaları fırlatamasada, eğer bir süper kahraman bulduysanız bırakmayın. Onlar hem "iyi"dir hemde vefalı ve fedakar. Siz süper kahramanlar; karşınıza elbette bir süper kahraman çıkacak :) Eminim başka birinin hayatının içinde ve kahramanlıklarını sergiliyor ve değeri bilinmiyor. Ama yoldadır... Siz "iyi" olmaya devam edin, o kötü, o vefasız ve o alçak kalplere inat.
Sana diyeceğim; tekrar iyi olabilirsin.... sözlerimi hatırlaman yeterli....
Sevgiler DY.
Not: tüm karakterler hayal ürünüdür. başka ne olabilir ki? bu kadar kötülük bir hikayeye fazladır zaten.
No comments:
Post a Comment