şu eski kız arkadaşlar neden anlamazlar eski erkek arkadaşlarının artık yeni bi kızarkadaşı olduğunu? hatta yeni bile değil normal bir kızarkadaşı olduğunu? yada senin artık eski bile değil herhangi biri olduğunu? anlamamalarına inanamıyorum. ben asla böle bişi yapan böle kendini küçük düşüren biri olmadığın ve etrafımdada bu tarz insanlar olmadığından sanırım hiçbir zaman anlayamıcam. zavallı hale düşmek üzücü hallere girmek insana nasıl bir zevk verir? yada başkalarının mutsuzluklarıyla beslenmek nasıl bir psikolojidir? inanın anlamıyorum...anlayan varsa bana fikir versin? yada bu tarz insanların yatırılacağı bi klinik falan varmıdır acaba?
şu eski erkek arkadaşlar neden eski kız arkadaşlarının yeni hatta gerçekten bir erkek arkadaşları olduğunu kanıksamazlar? kızarkadaşlara yazdığımın aynısını devam ettiriyorum. karşı cins olarak....
birde şu ilşkiye saygısız inanlar var. maziyi açmak, maziyi hatırlatmak, ah ah ne güzel günlerdi diye iç geçercesine msjlar vermek ne kadar saygılı? yada ne kadar özgüven icadı? senin yaşayamadığın bir şeyi yaşıyorsak suçmu? bozmakmı zorundasın? neden saygı duyup seninde böle bişiye sahip olman içiniyi niyet göstermiyorsun ki? inan Tanrı kıskan. ve bu tarz insanlara hiç bir zaman mutluluk vermez....
bişilerin olduğunu göstermek için illa sanal internet paylaşım sitelerinde göstermemiz gerekmiyor. en güzel şeyleri yaşarız bazen kimsenin ruhu duymaz ama bu demek değildirki yaşanmıyor yok öyle birşey. belki senin bilemene gerek yoktur belki bilmesen senin psikolojin için daha iyidir. yaşamıyoruz diye bilirsen bak ne güzel mutlu oluyor insanlar....ama bu çok üzücü...çok. hiç bir zaman böyle bir duruma düşmedim düşmemde. aşkda gurur olmaz ama o insan senden çıktıysa artık gururlu olda biraz insan yerine koysunlar. değilmi?
çok doluyum bu tarz insanlara...etrafımda çevremdeler hep. insanların yaptığı alışverişi bile kıskanabilen insanlar bunlar. çevrelerindekilerin gittikleri gördükleri yerlere tepkileri "hımm anladım" yerine "harika ne kadar güzel gezmişiniz" diyemicek kadar kıskanç ve özgüvensizler...dayanamıyorum bu tarz insanlara. çevrelerindekilerin aldıkları şeylere bile "arkadaşım güle güle kullan" demek yerine aa yenimi tepkisi bana acaip komik geliyor...
biz büyük şehirde büyüdük. kolejde okuduk bilkentte büyüdük. ardından londraya geldik. medeniyetin beşiğindeydik hep ama hiç bir zaman bu tarz insanlara pirim vermedik iiyi niyeti elden bırakmadık.
böle insanlar acayip sıkıldım.dayanamıyorum hatta mümkünse. nasıl yetiştirilmişler nasıl büyütülmüşler? nasıl mutlu olmay planlıyorlar acaba? saygıdan yoksun özgüvenden uzak ve iyi niyetten paylarını almamışlar...neden yaşıyorlar? kıskanıp gıcık olup hsetinden çatlayıp insanların çevrelerinde onları rahatsız ederkenmi hayatlarını geçiricekler acaba? ben yokum kardeşim...size bol bol uzun uzun ömürler. ama ben iyi niyetimi hep korucam.
No comments:
Post a Comment