Çok küçüktüm inanın yaşımı hatırlamıyorum ama "maam" yani namı diyar bebekliğimden beri yanımdan ayırmadığım adınıda kendim koyduğum (bir anda adı maaaaaaaa dediğim - BKNZ: SNOOPY; LINUS) kumaş parçasına sarılarak izlediğimi hatırlıyorum. Bir film için ilk o zaman ağlamıştım sanırım sonra bir de "Lion King" vardı değil mi? Offf... Baba aslan öldüğünde hüngür şakır annemle ben. Babam annem ben gitmiştik mısırlar kolalar herşey yerindeydi. Tam bir aile saadeti pazarıydı. Ay pardon sanırım başta bahsetmek istediğim filmi unuttum; "Uçurtmayı Vurmasınlar". 1989 yılında Tunç Başaran'ın yönetmenliğinde çekilen film aslında kimse bilmesede Ankara Merkez Kapalı Cezaevinde çekilmiş. Küçük Barış'ın hikayesiydi aslında. Annesinin orda doğurduğu onu ve dışarıyı hiç görmemişti çocuk...Kadınlar koğuşunda geçen ömrü dışarı çıkan bir mahkumun gökyüzünde onun için dışarıdan uçurduğu bir uçurtmayla renklenmişti..sonra tahmin edersiniz ki gardiyanlar uçurtmaya ateş ederek vurmaya çalışırlar..Halbuki "küçük Barış" için çok şey ifade eden, bir çok şey demek olan o uçurtmayı vurmaya çalışırken ufak bir yüreği kırmış umutlarını hayallerinide vurmak istemişlerdi; ama başaramazlar...
Off çok acı bence... Ancak film;
10. Akdeniz Ülkeleri Film Festivali, En İyi 2. Film
No comments:
Post a Comment