bu kadar

elimden geldiğince seviyorum ben
elimden geldiği kadar da affediyorum.
yolun sonunu görmeden çıktığım yollar,
arkama bakmadan gittiğim şehirler var.
yaş ile ilgili sıkıntım yok....
hep çocuğum, hep büyük...
geç kaldıklarımı yakalamaya çalışmıyorum.
biraz gözyaşı ile sineye çekiyorum.
yanılıp, aldanıp çok kolay ayapa kalkıyorum.
uyuyup uyandığımda,
bir bakıyorum ki,
aslında üzüldüklerim,
aslında gözyaşı döktüklerim,
ne kadar da ufakmış.
kalbimde büyütüp aklımda çoğaltmışım.
şimdi daha basit yaşıyorum.
mesela bir kadeh şarap ile sevinip,
sevdiğim şarkı bitince üzülüyorum.
bu kadar işte hepsi.
sadece bu kadar....

Sevgiler DY