"kötüler hep kazanır".... Ben söylemiyorum bunu! Herkesin dilinde aynı laf! Demek ki herkes kötü diye düşünüyorum, hatta belki ben bile kötüyüm. "iyiler hep kazanır" lafına aldanan bir budala ya da. İyi düşünmek ile elime ne geçiyor sorusuna o kadar çok cevabım var ki. Hepsi farklı bir yana savruluyor kelimelerin. İyi insan olmayı deneyip, iyi olumlu düşündükçe insanlar değişiyor. İçlerinde ki "insan" ile ona göre davranıp seni kullanma yoluna gidiyorlar. Ya da aptalın teki olduğunu düşünüp takmıyorlar. Ama günün sonunda sen oluyorsun kazanan, yastığa başını huzurlu koyduğunda... Öte yandan kötü olmaktan ne çıkar? Kötülerin kazandıkları sadece acımasız bir arzulanma duygusudur. Hani şu süründürenler vardır ya. İşte onlar... Kendi egolarını doyurmak için insanlara acı çektiren, yok yere gurur kırıp inciten! Sanki ellerine bir şey geçiyor... Sonunda en çok onlar akılda kalır ama :) En çok beklenen onlar olur, en çok arzulanan ve en çok anılan. İyi taraf ise, kendi huzuru ile beraberdir. Kimse kazandığını bilmez. Aptal tesellisidir belki bir yandan ancak, sonuca bakılırsa iki tarafta kendi kuralları içinde kazanmış oluyor.
İyi ile kötünün savaşı hep vardı, hep de var olacak. "İlk Günah" "First Sin" den bu yana herkes iyi ile kötüyü tanıyor. Ya orada ya bu tarafta oluyor. Bir iyi bir kötü olabiliyor. Hep orada kalmaya çalışsa da herkes arada bir kötü oluyor... Hayat zor, kalbin zor temiz kalıyor. Her ne ise, bu ilk günahtan sonra, Adem ve Havva'ya yüklenen bu acımasız günahtan sonra, biz hep günah işledik. Günah dediğime bakmayın, kötülük yaptık diyelim daha evrensel olsun... Yalan söyledik, kırdık, kul hakkı yedik bilmeden, bilmeden incittik... Olamaz mı? Gören bir gözün olduğunu var sayarsak ve kendi irademizi de katarsak işin içine, baya bir stresli iş bu yaşamak ve hayatta kalmak.
6. yüzyılda yaşamış İtalyan filozof Boethius idam edilmeyi beklerken, mutlulğu sorguluyor. Değiştiremeyeceğimiz şeylere boyun eyip, kabul etmemiz gerektiğini söylüyor. Nietzche ondan etkilenmiş olacak ki "kaderinizi sevin" diyor. Ardından Platon ruhun bir iyi tarafının bir de kötü tarafının olduğunu söyle. İyi ile kötü arasında ki savaş bu işte... Yüzyıllardır felsefeye ve diğer bütün ilimlere konu olmuş durum! Biz hala iyi olmaya çalışıyoruz. Bazıları ise nefsine yenilip sürekli kalp kırıp incitmek peşinde. Elinize ne geçiyor diye sormuyorum artık kötülere. Ellerine geçenin benim için bir anlamı olmayacaği için sormuyorum da tartışmıyorum da.
Velhasıl kelam; bu tarihler belki asırlar belki insanlıktan da önce başlayan savaşta kaderimizi de işin içine katıp biraz daha mantıklı düşünmek lazım. Mantıklı düşünemediğiniz zamanda kalbi dinlemek lazım. Her ne kadar sevgili dedem, duygular ile verilen her kararın yanlışlığı mutlaka bir gün çıkacaktır ve mantıkla alınan her karar her devirde doğrudur dese de, ben iyiliğe inanıyorum. Herkesin kalbinin aslında iyi olduğuna ve bir gün herkesin iyi olacağına inanıyorum. Masonların bir gün herkesin Mason olacağı ütopyası gibi ya da Narnia'nın varlığına inanan küçük kızlar gibi aslında benimkisi :) ne çıkar? Ben de kötü oluyorum bazen. Olmakla kalmıyor eyleme de geçiriyorum. ama o vicdan yok mu o vicdan! Yapılan her kötülüğün ardından seni yiyip bitiren vicdan. Hep söylerim, söylerler söylenir ya; cenet de cehennem de insanın içinde ve bu dünyada! Eğer bir yaradan var ise, yaratırken kendi iradesinin dışında bir de insana vicdan vermiş. Kendini tartsın kendi acısını O'na bırakmadan kendi çeksin diye. Haksızmıyım? O burun kemiği sızısı, o kalp ağrısı, o uykusuz geceler bunların izleri değil mi? Varın siz düşünün...
Yine çok düşündüm... Ne güzel aslında düşünmek. Düşünürken yaşıyoruz. Düşünürken öngörüyoruz, düşünürken inanıyor düşünürken adım atıyoruz! Çoğunlukla hissedenlerdenim ancak düşününce ne de çok şey çıkıyor aslında. Biraz felsefe, biraz yaşanmışlıklar biraz da kalp yorgunluğu insanı düşündüren. İlk günahtan arınmaya çalışan insanoğlu düşündükçe yine belki günaha giriyor ancakbence ilk sevince, aşık olunca arından da düşününce nefes alıyor insanın ruhu...
PS: daha önce ki yazılarımda da yine iyilik ve kötülük kavramlarını konuşmuştum...aynı konuda kendimi tekrarlamış olabilirim ancak zaman geçtikçe daha derinleşiyor bir çok şey. Büyüdükçe olgunlaşıp nefes aldıkça anlamlanıyor.
Sevgiler DY
No comments:
Post a Comment